Kamil Mazur- poezja, wiersze

Ludzie jak kwiaty na wietrze, Powiewający raz w tę stronę a raz we tę. Zmienna natura ludzka, Jak pogoda, Nie raz słoneczna, Nie raz zamglona. Lecz ciesz się każdą z życiowych chwil, Staraj się jak najlepiej żyć. By żadna sekunda życia nie zmarnowała się, Byś dobrze żył, I cieszył się każdym dniem.

Pokaż mi świat w tysiącu barw, Daj mi choć raz spojrzeć przez różowe okulary. Bym mógł żyć lepiej, Bez żadnych granic. Chwyć mnie za rękę, Przez życie poprowadź. Daj mi aniele, Swej dobroci skosztować. Pokaż mi drogę, Wśród wielu dróg. Bym mógł żyć spokojnie, Na wieki już.

Kiedy brakuje słów, i zaczyna mówić serce. Okazuje się, że mamy do powiedzenia znacznie więcej. O tym co nas cieszy, i boli nas czasem. wszystko to jest, w naszych sercach zapisane.

Daj mi anielskie pióro ze swych skrzydeł, Bym mógł opisać swoje życie. Za pomocą wersów uplotę, Wszystkie słowa w mym życiu istotne. Miłość, honor, zaufanie, To myśl przewodnia. Gdyż w moim sercu pali się światło, Gorejące jak pochodnia,

Pokochaj piękno świata, W którym codziennie się zatracasz. Te piękne wschody i zachody słońca, Które można oglądać bez końca. Urzekają one urokiem, Karmią twe zmysły. Nie pozwól by w twej pamięci umarły, Nie pozwól by prysły. Pokochaj więc świat takim jakim jest, Pokochaj słońce, pokochaj deszcz, Uśmiechaj się co dzień, Bo życie mimo iż czasem smutne to tak cudowne jest.

Pragnę się znaleźć w objęciach anioła, który mnie obejmie, przytuli, weźmie me serce do rąk, i na nowo obudzi. Pragnę się znaleźć w objęciach anioła, który bez krzty pogardy. Będzie kochał me serce, na wskroś przedarte. Więc wołam Aniele! lecz nikt nie odpowiada. Dookoła tylko cisza i pustka, więc niemoc mnie ogarnia.

Twe serce anielskie mi daj, bym mógł zaopiekować się nim, uchronić je od wszelakiego zła, byś mogła spokojnie żyć. Pokonaj swój strach, pokonaj lęki swe. Bo mnie nie musisz się bać, więc proszę obdarz mnie sercem swym.