Kamil Mazur- poezja, wiersze

Tylko tobie dam niebo, I tysiąc migoczących gwiazd. Bo jesteś warta, Tego bym szanował cię jak prawdziwy skarb. Tylko tobie dam me serce Kruche niczym ze szkła. Bo ufam tobie, Wiem że traktujesz je jak prawdziwy skarb. Razem na pewno nam będzie dobrze, W świecie stworzonym przez nas samych. Będziemy szanować siebie, I już zawsze będziemy się kochali.

Niech baranek błogosławi, W łasce swej, Niech na twarzy pozostawi, Choć radości cień. Niech z jajeczka się wykluje, Kurczak który zniesie tysiąc złotych jaj. Oraz aby na te święta, Radości nie zabrakło wam. Więc kolorowych pisanek, I wielkiego lania wody. Tego wam życzę, Na święta wielkiej nocy.

Rozkoszując się słodyczą jej ciała, Dotykając jej soczystych miejsc. Aby również radości doznała, Ze wspólnego obcowania w chemii naszych serc. Przesiąkając jej miłością, Od stóp do głów w całości. oddając jej serce, duszę, ciało, które jest wypełnione miłością. W namiętnościach  pogrążeni pozostajemy, Niczym anioły w niebiosach. Poddani rozkoszy ciał, Pragniemy jeszcze mocniej się kochać.

Poczytajcie moi drodzy, Wierszyk który wymyśliłem. Kiedy duszek mnie nawiedził, Bo było to bardzo miłe. Wszedł do serca i rzekł do mnie, Żebym kochał wszystkich ludzi, Bez względu na kolor, rasę, Dbał o innych i utulił tych co płaczą sobie czasem. I opisał te spotkanie, Które się dziś wydarzyło. Abym sobie przypominał, Że mi się to nie śniło. To spotkanie z małym duszkiem, Zapamiętam już na zawsze. Będę wiernie służył ludziom, Dopóki me serce nie zgaśnie.

Pogrążeni w tańcu miłości, Bez złudzeń dochodzą do swej intymności. Ich niczym nie zmącone spojrzenia, Stając naprzeciwko siebie, Oddając sobie swe westchnienia. Pokazując sobie swe najskrytsze sekrety, Zdejmując ubrania odsłaniając ciała swego elementy. Pozostając bez końca w objęciach, Dają sobie słodkie chwile szczęścia.

Rozsmakuj się w tęczy, Poczuj jej zapach. Trwaj wciąż, W ciepłych kolorach lata. Nie daj się burzom, I chmurom przeklętym. Zatop swe myśli w słońcu, Niczym w śnie zaklętym. Poraź innych promieniem, Twego słonecznego światła, Nie oślepisz, Lecz dasz nadzieję że tęcza będzie trwała.

Pokazywać ludziom świat, Nie jest mym zadaniem. Lecz budować ich nadzieję, Że na świecie dobro nastanie. Pokazywać ludziom piękno tego świata, Rozpalać ich zmysły, I w pięknie zatracać, By każdy człowiek miał również taką możliwość, Ukaże wam dziś piękno które mnie zachwyciło. Szelest liści i śpiew ptaków, Gdzieś nad jeziorem pośród tataraków. Wrzask kormorana o bladym świcie, Czy już to piękno widzicie? Każda gwiazda mrugająca w nocy, Szepty wiatru, Gdzieś w oddali pohukiwanie sowy, Jaki piękny jest ta nasza polska ziemia, Choć wśród odmętów, I czasów nijakich, warto patrzeć na piękno, łąk, pól, i kwiatów.