Kamil Mazur- poezja, wiersze

Choć znów upadasz, i raz po raz. Masz tyle sił w sobie, by znów móc wstać. Niech cały świat patrzy, na to jak wstajesz, jak podnosisz się. Jak feniks z popiołów, znów odradzasz się. I nie przejmujesz się tym co mówią inni, bo dobrze znasz swoją wartość. Więc mimo że jest źle, To ty poradzisz sobie z przeszkodą każdą. Znów pokaż im na co Cię stać, by wśród tych co na kolanach, móc prosto stać.

Wciąż pragnę Ciebie, I twych bezwstydnych spojrzeń, Kiedy leżysz nago, Tuż obok mnie. Ty wiesz jak bardzo Ciebie pożądam, Twego ciała, twych ust, I nie oddam cię za żadne skarby, Nigdy już. Chyba sobie ciebie wyśniłem, Gdyż jesteś idealna, Taka słodka i piękna, Niemalże nierealna.