Kamil Mazur- poezja, wiersze

Otulony mgłą, Niczym śnieżnym puchem, Zbliżam głowę swą, Wprost do mej poduchy. By móc wyśnić, To o czym marzę, to czego chcę, Choć wiem, Że to nigdy może nie przydarzyć mi się. Lecz warto śnić, i marzyć warto, I mieć głowę w chmurach gdzieś zadartą. Tego życzę wam wszystkim, By nie zabrakło marzeń i snów dla was i waszych bliskich.

Zatopiony w twym bursztynowym spojrzeniu, Muskam delikatnie czerwień twych ust. Szeptam ci cicho do ucha, Zostań ze mną na zawsze już. Dotykając bezwstydnie twego ciała, Topiąc się w twych spojrzeniach pożądania, Tak mocno pragnąc ciebie, Chcę by ta chwila wieki trwała. Lecz gdy budzi nas ranek, Po upojnej bezwstydnej nocy. Wracamy z krainy kolorowych wrażeń, Do szarej rzeczywistości.

Idzie jesień, Już nie długo spadną liście z drzew. Idzie jesień, Ptaki zakończą swój piękny śpiew. Idzie jesień, Coraz krótsze będą dni, A po lecie pozostaną tylko, Marzenia i sny.

Czas wrócić do szkolnych ławek, Oderwać się od gier i zabawek. Gdy zabrzmi pierwszy dzwonek, Czas znów odwiedzić szkołę. Czas znów wstawać wcześnie, I mówić „mamo daj pospać jeszcze” Lub raczej wesołym krokiem, Przywitać się ze szkolnym 2013/2014 rokiem.

Wsłuchując się w twój każdy oddech, Karmiąc się twym szeptem, Przytulam cię,  coraz mocniej do siebie. Połączeni  w miłosnym tańcu, Zrzucamy płaszcz wstydu, Nie martwiąc się o czas, I żyjąc tylko tą chwilą. Pokazując wzajemnie, Swe „morze” rozkoszy, Pragniemy w nim, Już na zawsze się zatopić.

Odnajduję cię w każdym westchnieniu, w mych marzeniach jesteś ty. Pragnę ciebie tylko kochać, Mocno ze wszystkich sił. Tylko ciebie pragnę każdym zmysłem, Ukochana ma. Twego ciała, duszy, serca, Już na zawsze tylko ty i ja.

Każde serce potrzebuje miłości, Każde serce zasługuje na nią. By mogło ono kochać, Miłością wspaniałą. Nie ważne czy człowiek, Jest głupi czy mądry, Bogaty lub nie, Ważne że serce ma dobre, Które kochać chce, Każdy człowiek potrzebuje drugiego, By poświęcić życie mu. By móc się starać, Aż do ostatniego tchu.

Kryjąc się pod maskami, Niczym trędowaci. Zamykamy się na innych, By we własnych ambicjach się zatracić. Nie pokazując swego prawdziwego oblicza, Sami siebie zaczynamy oszukiwać. Starając się ukryć własne słabości, Staramy się być silniejsi, twardsi, mocni. Zapominając o tym że też ludźmi jesteśmy, i mimo wszystko czasem popełniamy błędy. Czasem też potrzebujemy drugiego człowieka, który gdzieś tam na nas czeka.

Biegne lecz po co się śpieszę, Jak i tak dojdę do końca. Co będzie gdy dotrę do mety, Czy to musi być tak stresujące? Dlaczego nikt nam tego nie powie, Cóż zobaczymy na końcu? Czy będziemy chodzić po omacku, Czy prostymi drogami w słońcu. Czy ktokolwiek to wie, Kiedy skończy się ten bieg. I kiedy nasze życie się skończy, I dlaczego musi to nas tak dręczyć.

Każdy twój dotyk, nadaje barw memu światu. bo ty mój aniele,  prowadzisz mnie ku światłu. Malując mnie na nowo, dotykając mego ciała. Używasz miłości, do kolorowania. Już mój świat pięknieje, mieni się barw tysiące, Ty to sprawiłaś swym sercem, które jak wulkan gorące.